Twoje dziecko przejawia trudności w kontroli emocji, nieodpowiednie zachowania, zwłaszcza wobec rówieśników bądź nie potrafi rozwiązywać problemów bez użycia przemocy? W niektórych sytuacjach nie potrafi powiedzieć nie, brak mu asertywności? Rodzicu, zerknij na niniejszy tekst, a dowiesz się, czym jest trening umiejętności społecznych (TUS) i jak możemy pomóc Tobie i Twojemu dziecku.
Trening umiejętności społecznych – czym jest, nad czym pracujemy?
Dostrzeżenie niepożądanych zachowań u dziecka może wzbudzić u rodzica, opiekuna niepokój. Oto kilka przesłanek które mogą świadczyć o tym, że Twoja pociecha może mieć problemy aspektach relacji międzyludzkich. Poniżej przedstawimy schematy zachowań, które mogą świadczyć o tym, iż dziecku może być niezbędna pomoc w postaci treningu umiejętności społecznych:
• problemy z nawiązywaniem znajomości, relacji rówieśniczych;
• trudności z wyrażaniem emocji;
• brak umiejętności poproszenia o pomoc;
• duża nieśmiałość, brak poczucia swojej wartości;
• rozwiązywanie konfliktów poprzez agresję;
Na tej podstawie pokrótce rodzic powinien stwierdzić, czy dziecku należy poświęcić nieco więcej zainteresowania i nie skonsultować się ze specjalistą.
Trening umiejętności społecznych – od czego zaczynamy?
Zajęcia z zakresu treningu umiejętności społecznych, odbywają się po wcześniejszej konsultacji rodzica z terapeuta prowadzącym grupę. Dzięki konsultacji mamy możliwość poznania problemów i trudności z jakimi zmaga się dziecko, a także dzięki niej mamy możliwość zindywidualizowania zajęć. Kolejnym krokiem jest spotkanie dziecka z terapeutą prowadzącym w relacji indywidualnej, dzięki temu spotkaniu, dziecko ma szanse zapoznać się z nowym otoczeniem, a także nawiązać relację z terapeutą. Te kroki wzmacniają zaufanie dziecka i ułatwiają mu otwarcie się, co wcale nie jest łatwe. Kolejnym i ostatnim krokiem jest dołączenie do dobrze dobranej grupy. Do wyników prawidłowej terapii można zaliczyć takie efekty jak:
• szybsze i trwalsze nawiązywanie znajomości;
• dokładne rozróżnianie oraz nazywanie emocji;
• większe skupienie podczas rozmowy, a przede wszystkim słuchanie rozmówcy; • poczucie dowartościowania własnej osoby;
• umiejętność zwrócenia się o pomoc, bez poczucia wstydu bądź lęku;
• stanowcze, asertywne wyrażanie swoich opinii;
Źródła:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31919684/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24254422/